İşte kaygılarımın temeli buydu. Kitap sahibi olmak ve kitap okumaktı! Ben bir suçluydum! Kitaplarım vardı ve okuyordum. Hem de çok tehlikeli! Kökü dışarıda yayınlar okuyordum. Zaten bu korkular size yetiyordu. Ha tutuklanmışsınız içeride siz, ha tutuklanmamışsınız ensenizde korku ve suçlulukla, dışarıda siz. Fiziki olmasa da ruhi cebir çok çok aşikârdı.
Kaygıların sizi güdülemesi ile kendinize göre önlemlerinizi düşünüyorsunuz. Bende sınıf arkadaşım olan ve Hasanoğlan'lı olup, gündüzlü okuyan, Osman Karapınar'la, tedbirimi almayı düşündüm.
Şimdi hatırlayamıyorum, Osman'ın onayını almış mıydım? Osman zaten kitaplarımın olduğunu biliyordu. Bununla beraber yine de Osman'a kitaplarımın olduğunu ve kitaplarımı kendisine ulaştıracağımın sözleşmesini yapmış mıydık, bilmiyorum. Osmanların bir mahalle bakkalı vardı. Hasanoğlan merkezine doğru giderken sağ kol üzerinde sanırım İtimat Bakkalı idi. Kitapları orada Osman'a verecektim.
Saat 17 gibi kitapları bakkala getirdim. Şansımdan babası yerine Osman vardı bakkalda. Ve de birkaç kişi. El valizini uzattım. Ne olduğunu orada mı söylemiştim, yoksa Osman vaziyeti bildiği için bakışlarla durumu birbirimize izah mı etmiştik, şimdi bilmiyorum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta