Koku Şiiri - Sevilay Karaman

Bir koku geliyor.
Göz ateşten çember
izler, sesler, renkler...
ve limon renkli ev.

Bebeğin, papatya dudak uçları değiyor yüzüme,
havada tutuyorum.
Bir koku,bir kokum diyorum
Şaheste hanım biliyor.
Zaman, kelebek ömrü kadar sıralı
Sade,boynumda gül lekesi demlendi
ben onları döküyorum.

Dahası
ellerim, dizlerimden habersiz kırmızı.

Gökyüzüne bakmayı kes
Çoktan gitti mavi boran kuşları
Bir o doku,o koku...kaldı.
Adı İnceburun
Adı Kaz dağları

Bir koku geliyor
kıvrak,keskin,işlemeli
Keramostan kalma taşlar gibi sağ.
Kör değil,sağır değil,samut değil,Pompei değil ama...
'O' orda nar çiçeği

Kokum,öyle bir yerdeyim ki,
notaya dönüşüyor zeytin ötüşleri.

Milas/ÖREN