Koku Şiiri - Aslıhan Tüylüoğlu

Zaman, kokunu alıyorum
Bebek kokuyor sarışın anılar
Sonra bir kurşun!
Kan, sonra ağıt
Çığlık kokuyor

Çiçekler nerde kaldı diyorum
Bildik bir şeyler arıyorum evde
Pencereyi açıyorum
Yağmur diye barut
Umut değil kıyamet kopuyor

Yatağa gidiyorum, yatak yalnızlık kokuyor

Sonra uykusuzluk
Bir sigara bir sigara boyu daha
Her sabah kalkıyorum ev yangın kokuyor

Bir parçacık güneş koksun istiyorum olmuyor

Bacalar, kurum, kış…
Gece unuttuğum çamaşırlar ipte kirlendi diyorum
Sonra sokaklar parklar bahçeler
İçim dışım yalan kokuyor

Çiçekler nerde çocuklar nerde sevinçler
Gidip yıkanıyorum, parfüm sıkıyorum
Etimdeki çürüme, onu da…

Zaman kokunu alıyorum
Haritalarda kardeşkanı
Petrol, para, fuhuş kokuyor
Burnunu tıkamakla yetinen insanlar görüyorum
Bol yıldızlı bayraklar istifini bozmuyor
Ben burnumu kapatsam gözümle duyuyorum
Her yer gözyaşı her şey acı kokuyor

Otogarlar arabalar bankalar
Duvarlar hastaneler gazeteler
Her şey ölüm kokuyor

Bir parçacık güneş koksun istiyorum olmuyor