Kokteyl Şiiri - Dilara Güney

sesini duymak istemiyorum artık
hep birilikte, gürültülü oluyorsun
sevimsiz kedi yavrusu kadar yırtık
sonbahar kadar sarı soluyorsun

hep umut diyorsun, mutluluk diyorsun
bilmediğin kelimeleri çok fazla yiyorsun
umut; kısa yoldan zengin olma içgüdüsü
mutluluk; yenilmişin zorla yaşama dürtüsü

yorulmuş sokakların emektar kasabına
aradığın aşkının kayıp adresini sorarsana
aşk; aşağılanmış alışkanlıkların aşermesidir
der, aşkı olan pirzoladan kanlı bıçağını çekip
yağlarla süslediği bezle silmeye çalışırken

umut içinde mutluluk, beraberinde aşk

alkolik sevdaların başdönmesi kokteyli
içtikçe dönersin, dönme dolaba binen
hınzır bir çocuğun bakışlarıyla döversin
aşkım dediğini, güneşin kendisine değil
her gün sana doğmasını sağlayan kişiyi
en umulmadık gülen sözlerinle söversin

umut az, mutluluk biraz, geri kalanı aşk
doldur doldurabildiğin, iç içebildiğin kadar