Köy evi toprak damda yatardık yaz geceleri, kaç defa aşağı düştüm sayamadım.
Oğlum eşek kaçmış, inek ahırda aç, bêmrad olmayasan diyerek uyandırırdı Annem her sabah.
Köy meydanında gar oynardık, toz duman savurup ilerleyen dolmuşların peşinden koşardık, kaygısızca! ! !
Tertemiz bir dünyamız vardı kısıtlaması olmayan, yüzümüzden eksik olmuyordu tebessümler.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta