Kokmayan Gül Şiiri - Gürsel Güveloğlu

Giderken ağlattın,kırdın sen beni,
Günlerce gözyaşım sel oldu bana.
Kalbimi dağlattın,mahvettin beni,
Bütün dostlarım el oldu bana.

Kıvırdın aşkımı,kenara attın,
Öldürdün sonunda mezara attın,
Kim bilir, ömrüme zehir mi kattın,
Hastayım bir garip hal oldu bana,

Ayrılık ateşi perişan etti,
Bütün ümitlerim eridi gitti,
Tebrikler! Aşkımız sonunda bitti,
Sevda denizi çöl oldu bana.

Kalbimden vurarak devirdin beni,
Leylasız mecnuna çevirdin beni,
Artık istesem de sevemem seni,
Aşkımız kokmayan gül oldu bana.

(6 Şubat 2005- İskenderun)