Köklü Yoldaşıma Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Bende saçlar gitmiş sende yapraklar
Kaldık mı başbaşa çınar ağacı
Ağzın açmış bekler kara topraklar
Ne yaşarsan yaşa çınar ağacı

Senin de tepende tünerdi kuşlar
Kuşlara yuvaydın baharlar kışlar
Zaman son kefeni kar ile işler
Hiç oflama boşa çınar ağacı

Salıncak kuruldu dalını eğdin
Kimse düşmez diye otlara değdin
Kaç nesil boyunca aynı yerdeydin
Ortaksın kaç düşe çınar ağacı

Gerçi ben de gölgende mektup yazdım
Nice satır nice mısralar dizdim
Gözyaşım pınara düşünce kızdım
İnkar etmem haşa çınar ağacı

Nice isimleri gövdene kattın
Kabuk döküp hüznü içine attın
Yeller kırdıkça seni toprağa battın
Estiler peş peşe çınar ağacı

Sende pınar bitmiş bende gözyaşı
Sen kaldın ömrümün köklü yoldaşı
Neylerim ben sensiz belalı başı
Gücüm yok yokuşa çınar ağacı