Genetik bilimin geldiği son noktada buluşmuştuk seninle
Ben bir yana bakıyordum
Sen her yanda
Çoğalmıştın sanki fotokopi makinasında
Karşımda beliren ilk benliğinde gözlerin vardı
Bir çınar gibi tek başına asi ve başı dik
Yapraklarına yağmur vurur gibi
Gözleri yaşlı hayata romantik
Gövdenden yukarı doğru tırmandığımda
Kadınsı kıvrımların çıkıyordu ön plana
Tutku dolu
Ateşli ve şevvetli
Dallarına her tutunuşumda
Boşalıyordun yapraklarındaki yağmur damlalarınla bana
Gözlerimi kapattığımda
Bir diğer benliğinle çıkıyordun karşıma
Gövdene her tırmanmak isteyişimde
Dokunuyordun tırnaklarınla boğazıma
Ayaklarına kapanırcasına haykırışlarla köklerine baktığımda
Haykırmış daha önce benim gibi insanlar koca çınara
Yeni bir filiz yeşermiş dallarının en ucunda
Kendi gövdenin öz suyuyla boşalarak besle
Köklerine düşen ateş
Yakacak senide elbet sırat'tan sonra
Kayıt Tarihi : 2.2.2010 23:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Vedat Okkar](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/02/koklerine-dusen-ates-yakacak-senide-sirattan-sonra.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!