Köklerimiz Ayrı Topraklardayken

KÖKLERİMİZ AYRI TOPRAKLARDAYKEN

denize doğru yürüdüm
deniz bana doğru
gemiler, martılar, dalgalar
üstüme üstüme geldi
altlarında kaldım
bütün dünyanın altındayım
tuz kokuyor zaman

deniz bana doğru
gölge bana doğru
ağaç bana doğru
su lacivert
üstüme üstüme martılar korosu
bütün dünya lacivert
yürüdüm denize doğru

yan yanayız
bir türlü bulamıyorum seni

keskin bir bıçak ağzı rüzgar
kesiyor düşlerimi
sonra anılarımı darmadağın
renklerini kaybetmiş kent
kırmızılar uçup gitmiş
yeşiller nerde
sonra beyazlar
morumsu bir sokak oluyor
nereye dönsem
karanlıklar uçup uçup geliyor
öylesine bir yalnızlık hissediyorum ki
dayanılmaz

oysa yan yanayız
bir türlü varamıyorum sana

martılar korusu, her yer lacivert
yanık yüzlü bir balıkçı ağları onarıyor
aşınmış rıhtım taşları üzerinde
bir gemiye ekmek yükleniyor
akşama yakın
insan yükleniyor bir kente
kıyısından köşesinden
insan yüzleri topluyorum bir bir
yakın çekim bakınca Leyla’yı gördüm
gazinoda okuyor
Mecnun kahvede ah çekiyor
Ferhat, Zonguldak’ta dağları deliyormuş
haberini aldım
Şirin, film setinden selam sarkıtmış
birden deniz çöle döndü
dağlar Ferhat’ın yüreğine
her şey mora dönebilir
karanlıklar uçup uçup gelebilir

oysa yan yanayız
bir türlü göremiyorum seni

su lacivert
üstüme üstüme martılar korosu
dünya lacivert
uzun evler, uzun gölgeler, uzun ağaçlar
dallar, yapraklar hep bana doğru
deniz üzerime çöktükçe
bana ait hiçbir şey kalmıyor
düşlerim, anılarım darmadağın
savruldukça kent
zamanın sancılı aralığından
eksiliyoruz gittikçe
budanıyoruz dal dal
Mecnun’un çölüne döndürdük her yeri
Aslı’nın sevdası bir masal
bitmiş tüm başlayanlar
öylesine sessizlik

oysa yan yanayız
bir tek söz diyemiyorum sana

denize doğru yürüdüm
deniz bana doğru
gemiler, kayıklar, martılar
üstüme üstüme geldi
altında kaldım
keskin bir bıçak ağzı rüzgar
kesiyor düşlerimi
morumsu bir sokak oluyor
ne yana dönsem
karanlıklar uçup uçup geliyor

yan yanayız, ne çıkar ey dost
köklerimiz ayrı topraklardayken

(Mart 2000)