Köklenme Şiiri - Kemal Tekir

Dünyada ve hayatta bir yer edinme,kendini, bir millete,ülkeye ait hissetme duygusudur.
Ağaçlar nasıl kökleriyle hayata tutunuyorsa,insanlarda çeşitli vesilelerle hayata tutunmaya çalışır, anne babalarımız,atalarımız insanlık ağacının kökleridir çocukluk ve gençlik yıllarında,onların sevgisine,ilgisine, bakımına,şefkatine,mer
hametine,bilgi ve becerilerine, tecrübelerine, rehberliklerine daha çok ihtiyacımız olur,zamanla bağımlılıklar, saygılı bir bağlılığa dönüşmelidir,
Kimi insanlar ebeveynlerine o kadar bağımlı hale gelir ki,yeni ilşkilerden kaçınır,belli bir bu sağlıklı, bir tutum değildir.
İnsanların Köklenme saikleri farklıdır, kimi,acılarla,korku ve kaygılarla,kimi hırsla,tutkuyla, kimi öfkeyle,kızgınlıkla hayata tutunur.
Kimi mala,mülke,eşyaya, geçici dünya heveslerine, tutunarak,kimi,şana,şöhrete,gösterişe,lükse,ihtişa
ma kimi işine, eşine,aşına,ailesine, dostlarına tutunarak,adanarak köklenmeye çalışır.
Dünyanın ninetleriyle verdikleriyle hayata tutunurken, vermeyi yeri geldiğinde bazı şeyleri bırakmayı da öğrenmemiz gerekir,aksi halde hayat heybemiz gereksiz ağırlıklarla dolar,hayat yük olmaya başlar,
Köklenmek için,Dünyayı ve hayatı sevmek gerek, sevmezsen,hayatın verdiklerini kabullenemezsen,
köklenemezsin.
Köklenmek bir yere sabitlenmek,bağımlı kalmak değildir, sürekli yenilenerek,değişime ,
dönüşüme ayak uydurarak ,varlığın sürdürmek, sağlıklı, huzurlu,dengeli bir hayat yaşamaktır.
Başladığın işleri yarım bırakmak,tamamlayama
mak,aşırı stres,gerginlik,
iletişimde sıkıntılar yaşamak,kendiyle barışık olamamak,köklenmeyle ilgili çeşitli sorunların habercisidir.
Köklenmek anda hayata bağlanmak,yerden aldıklarını,özüne ruhuna,
Ruhtan gelen bilgileri,kalbine,bedenine,düşüncelerine geçirerek,yerine göre esneyerek kendinle ,çevrenle barışık,huzurlu bir hayat sürmektir.

Kenal Tekir.