Koklayamadığı Goncası Şiiri - Semra Eroğlu

Rüyalarının kara hüzünleri çöktü yağız delikanlının gönlüne
Varsın gündüzler ışıklarından utansın göz yaşı teselli değil
Sürgünlerde yavaş ,yavaş öldürdü özlemlerini içinde
Hüzne ne hacet göklere avuç açarak ant içerek iç çekişleri

Geceye doğru koşan derbeder ömürler kökünden tükenmiş
Cennet köşklerinde bekleyen "goncasının" nuru üzerine düşmüş
Yarısı yaşanmamış hayatını koyup, küsüp gitti bu kirli dünyadan
En coşkulu dereler çağlıyordu yanık bağrının tam ortasında
"Koklayamadığı goncasının" mis kokusu sinmişti yaralı kalbine

Semra EROĞLU Şiirleri sevdiren kadın