Koklasınlar sonsuza Şiiri - Halil Kıvrık

Hayatın içresinde,
yaktığımız kadar alev -ışık,
biriktiğimiz gül yığınıyız.
Koklansınlar sonsuza.

Bir o kadarda
yandığımız
yanıldığımız külüz
üflesinler onsuza.

Seni;
benden ayıran iki dirhem bi çekirdek

hayata,
umarsız
çırılçıplak gözlerle baktığında şaşırtmıyan doğrularının verdiği gözlerin
uykuya,
gönül rahatlığını bıraksın

Hava almak içinde çıktığında kendimden
bir umut değil,
binlerce umut kokusu dolsun ciğerine-yüreğine
hadi gelde sevme
bu yaşamak sevdasında
özgün-özgür gülümsemeyi

Hayat;
seni gıdığından öptüm...