Kokardı,meyvası Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Buğulu camlara,yazdığım yazılar,
Hatırlarım da birden yüreğim sızılar,
Tüterdi saçtan yapılma,odun sobam,
Camı açardım, buz olurdu buğular.

Ellerimin yapıştığı buzlu demirlere,
Zemherinin sovuğu, işlerken iliklere,
Sabırsızca beklerdim demlenen çayı,
Bakardım, demini almış mı çay diye,

Yıllar gelip geçerken, bu yerlerde,
Ne ozan ne şairler, gördüm köylerde,
Onlar çaldı, ben dinledim zevk aldım,
Çok içki içtim, sızıp kaldım evlerde.

Bu yer ki eskinin, ozanların Sivas’ı,
Bahçelerinde, pek çok vardı ayvası
Şimdi ozan yerine başkaları türemiş,
Aşık Veysel’in de kokardı, meyvası.

Yıldız dağına, bakar da şu Banaz,
Görür karşısında, zirveyi bembeyaz,
Pir Sultan şah’ına giderken o dağdan,
Üşütmezmiş, ilikleri donduran ayaz.