Kök Salmışım Yalnızlığa

Kim demiş yalnızlığın ürkütücü olduğunu
Ben seninleyken yaşamışım asıl korkuyu
Adın kazınıyorken gövdeme yazıla yazıla
Meğer ağaç gibi kök salmışım yalnızlığa

Bir umut filizlenir içimde dallana dallana
Sabırla meyve olurum aşka budak budak
Bir keskin sızı gibi yüreğimde dolanarak
Kök salarım yine kırıla budana yalnızlığa

Kül olmak varken seninle gelip göz göze
Çıra gibi yanmak istiyorken aşk ateşiyle
Yaprak yaprak dökülmek nedir böyle aşka
Meğer ağaç gibi kök salmışım yalnızlığa