Kök Böri Bulsungil Uran.! ! !

bozkurt'a sevdalı düşlerimizle
düştük ötügen yoluna
sırtımızda bir yığın vebal vardı
alnımız yollardan yorgundu.

bir gecenin seherinde
dağların doruklarında
bozkurt göründü,
selamını veriyordu atam kür'şad'ın
dizginlenemez bir isyandı duyduğumuz.

seyhunu geçtik de aral'a düştü yolumuz
doru tayların asırlık yurdunda
kısraklar oynaşıyordu
ellerinde kılıçlarıyla
yiğitliğimin çocukları at biniyorlardı

kızlarım rüzgarda dalga dalga
bayrak gibi saçlarını tararken
ötelerden bir nida çalındı kulaklarıma
sanki zamanı geldi der gibiydi;

'işte meydan, damarda kan
atan kür'şad hatrına
baban oğuz yoluna
anan aybala sultan için
sevdiceğinin ceylan gözlerine
kalk, yürü oğuz aslı
bozkurt soylu'

karanlığı yırtıp doğan güneş gibi
sessiz geceyi paylayan ateş gibi
sularda akseden aydaş gibi
sarıldım yorganıma.

uzak dağların doruklarında
bozkurt sesleriyle uyandım
sonra dilimde bir kaç hece
'kök böri bulsungil uran'
(savaş parolamız bozkurt sesi olsun)

yıldırımlar gibi türk atlarıyla
selden hızlı, rüzgar gibi
geçtim asya bozkırlarını
nerde sabahladım
nasıl uyandım.
bildiğim bu rüya değil di
ben aslımı yaşadım.