Köhne yalnızlık Şiiri - Özlem Ay

Ne çok yalnızlık barındırır aslında
O bilinen kalabalık yerler,
Varlığıyla ne çok can alır
O ıssız köhne evler …
Girip içine otursam ve yaksam bir sigara
Sonra da anlatsam ahşap korkuluklara
Cezbeden nedir bu yalnızlığımı
Nedir tüketen, çürüten karanlıkları ?
Söyle bana , sende tutturdun mu bir türkü?
Çıkardın mi içten içe o çıkmazları ?
Yapma ya
Alla sen yapma !
Tutuşturamadığın çıralarda yanma.
Bağırma çıkmayan sesinle uzaklara
Yalnızlığını da birileriyle paylaşma.
Sende kalsın , köhne evde dursun yalnızlığın
Ona sahip çık
Çünkü odur varlığında son bulacağın !