Köhne ruhların gölgelerine köhne olur

Ve Yalnızlığının Gölgesi.
Yansıyacak Yalnızlığının Duvarlarında,
İpler Şimdi Başkasının Ellerinde,
Sen Kuklasın Zamanın Kahpe Çarkında,
Zaten Sen Hep Ordasın Zaman Tutsak,
Yalnızlığının Köhne Odasında.

Bak Hala Gölgeler Yalnız, Sen Yalnız,
Köhne Bir İzbe Odasındasın Hala,
Kırık Dökük Bir Masa Boş Kadehlerde.
Gömülmüş Gençliğin,
Yarım Yamalak Hayatlar Gibi,
Şiirlerde Eksik Boş Kadeh’lere Tıkılmış Gençlik,
Kesif Bir Koku Yayılır,
Rutubet Kokan Ruhun,
Ölüm Uykusuna Dalmış Gibi Duruyor Gururun.