Köhne Köşkler Şiiri - Saffet Çakır

Uyuduğun köhne köşklerin gölgesinde
kaldı oyuncağım
Belki yüreğimi alıp bu gece ağlayacağım.
Hamdolsun tabanım yırtık olsa da sağım
Ben bir ağaç gölgesinde ağlayan çağım.

Bir dağ başında yanar ıssız ocağım.
Gün çekilir yangın yeridir şimdi otağım
Ey virane olan gönlüm, gülistan bağım! .
Su yerine zehir konulan bardağım.

Tevekkül arkamda sarsılmaz dağım.
İçi küf tutmuş insanlardan ırağım
Bir aşka, bir visale doğru belki durağım
Bir güle başımı yaslayıp ağlayacağım.
Uyuduğun köhne köşklerin gölgesinde
kaldı oyuncağım.