Köhne gurur Şiiri - Abdulkadir Demirci

Nefsi kibrin kalbe vurur
Sıkletinden gövdem kurur
Sürün yerde köhne gurur
Dostluğuna verdim mola
Senle gitmem artık yola

Merhametle yaşar iken
İyilikle taşar iken
Hak yolunda koşar iken
Kement vurdum dizlerime
Baktım durdum gözlerime

Mihman ettim otağında
Uyuttun hep yatağında
Yol yürüttün batağında
Çıktım düze durdur beni
İnadıma vurdur beni

Yara bende yara bende
Ak giyindi kara bende
El kiridir para bende
Şu umarsız yalan dünya
Uyandığım cennet rüya

El sürünce zikri tere
Değmelidir alın yere
Duacıyım şükrüm bire
Ruhun nefse teşekkürü
Düşüncemin tefekkürü

12.02.2021 Ekinözü/KAHRAMANMARAŞ
Abdulkadir DEMİRCİ