Köhne Gemi Şiiri - Mehmet Girişit

KÖHNE GEMİ

Dümeni kırık, yol bilmez iz bilmez
Köhne gemi ile yola çıkılmaz demiştim
Oysa sen beni dinlemedin bile yiğidim
Eskimiş tahtaları, çürümüş kaburgaları
Dalgaları aşamaz, batar demiştim
Oysa sen aldırış bile etmedin yiğidim

Rotası bozuk, kaptan yok ortada
Kaybetmiş yolunu, tayfalar firarda
Kendi yolunu kendisi aramak da
Bulsa atacak demirini bir limana
Acımasız sularda kaybolursun demiştim
Oysa sen beni duymadın bile yiğidim

Batık bir gemi enkazı olmuş
Aç kurtlar parça parça üleşmekte
Her köşesinde bir anı yok olmak da
Neyi kalmış kuru canından başka
Bu denizler yutar demiştim
Oysa sen beni dinlemedin bile yiğidim

Güneşte çürümüş, yelkenleri parça parça
Eğilmiş direkleri, kamburu ortada
Böcekler kemirmiş artık su almak da
Fareler bile kaçmış, iskele alabora
Yalnız, tek başına kalırsın demiştim
Oysa sen beni görmedin bile yiğidim

Ömrü geçmiş ıssız, hırçın sularda
Yemediği vurgun kalmamış deryalarda
Dünyayı vurmuş sırtına hiç durmadan
Şimdi batık bir gemi azgın sularda
Yarı yolda bırakır, ağlarsın demiştim
Oysa sen Memed'e aldırış etmedin yiğidim

Gölbaşı / 13.08.2015
Mehmet GİRİŞİT