Sandılar Şiiri - Murat Bekir Alpars

Sandılar…

İçinde çok olduğum şu dünyanın kahrıyla,
Çıldırdım feryat ettim, dili şiir sandılar…
İçinde yok olduğum, şu sevdamın mührüyle,
Gönlüme damga vurdum, hâli şair sandılar

Oysa ki dokuduğum, ne kilimdi ne halı,
Hatta ne bir şiirdi, ne de bir sanat dalı,
Kalemin yapıldığı, ağacın irşat dalı,
Beynime batıyordu, eli mahir sandılar…

Her adımda kaybolup, kendimi hiç bilmeden
Hep gerçeği aradım, bir kez içten gülmeden
Hak tecelli edipte, o gün gelip ölmeden
Sürüklendim her yere, seli nehir sandılar

Belki zaman bu andı, içinde bir sadecenin,
Hüsranın zifirinde, sahte bir gülmecenin.
Sözde, “kader” denilen, o büyük bilmecenin
Cevabını ararken, gel'i ahir sandılar…

Hırsın, kurbanı insan, ölümü bile bile,
Oysa şu dar kürede çekilen yalnız çile,
Dönüşürken yılana, büyük mucize ile,
Nebinin elindeki, dalı sahir sandılar...

Yazık oldu azizim, insan “ruhu” yordu hep,
O fasit dairede, debelendi durdu hep,
Ölümüne beş kala, bin bir plan kurdu hep,
Oysa bir damla suyken, gölü bahir sandılar...
Yangından arta kalan, külü tahir sandılar...