Köhne Bahçemde Şiiri - Murat Özbay

Yıldızlara bakıyorum
Birşeyler kalbime dokunuyor
Bin parçaya bölünüyor her bir dokunuşta
Manasızca iç çekiyorum…

Hani hep dersin ya
Gücümün tükendiği an
Bittiğim an bu andır diye
İşte o anı yaşıyorum
Etrafıma serptiğim rahatsızlık tohumları
Birer birer yeşermeye başladı
Daralıyorum, boğuluyorum
Sıkışıp kaldım şu köhne bahçemde

Yaşadığım onca şeye rağmen
Her seferinde bu da bir süreç
Zamana karşı koyamaz derdim
Bu süreç zamana meydan okumaya başladı
Elimden zamanımı, umutlarımı aldı götürdü
Hiç geri gelmeyecekler gibi korkuyorum
Yapayalnız, kıstırıldığım, kaçamadığım
Şu köhne bahçemde