Köhne bir alışkanlıkla sevdim belki de seni,
Daha adını bile bilmeden,
Safderun, çekingen gönül yaltaklığıyla.
Zaman tüketir kendini, beni de eritir içinde,
Asalak bir korku yapışır sonra yüreğime,
Kemirir bu ahmağı sinsice,
Düşlerine rahmet yağmamış,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
