Köhne Şiiri - Aysel Çoban

Köhne düşünceler örümcek ağına düşmüş
İçini yaralayan köhne kafalar hala var.
Ve hep hortluyor birer birer
Yine tehlike çanları çalıyor
Yüreklerinde anlamsız kaç göç paniği
Kör kuyu olmuş savundukları
Örümcek ağında gözleri çırpınırken
Bakışlar için için sızar
Zor be anam zor be
Kronik bir hastayı iyileştirmek zor.
Rüyaların adı karabasan
Neden bu kaos? Neden bu kısırdöngü?
Yok mu? içimizde kara yağız biri
Bu gidişe dur denmeli
Nedir bu abıhayat beklentisi
Geçmişte kaldı kallavi hayalleri
Artık tarihe gömelim kaftan sevdasını
Kim olduklarına bir karar verebilseler derken
Usandık artık acem kılıçlı insanlardan
İçimizde ağaç delen yüzsüz köz
Artık önüne çıkan, gelen giden için
Karşısında modern düşünceler dimdik