Koğuş Şiiri - Bilgin Çabuk

On adımlık yol,bu taştan koğuş,
Her adım dört yıla tekabül eder.
Gelde bu koğuşta kederle boğuş,
Alnına yazıldıysa silinmez kader.

Ranzanın yayları,paslı,çürümüş,
Gardiyanın gözünü uyku bürümüş.
Yorgan nasıl ısıtsın kendi üşümüş.
Ruhları bedenden eliyor koğuş,
İşin yoksa birde ecelle boğuş.

Düşünmek,maziye biraz kaş çatış,
Konuşmak duvara bir çentik atış.
Nasıl bir ticaret bu nasıl bir satış,
Mazlumu zalime katıyor koğuş,
Acaba ölmekmi,yeniden doğuş.

İrade,ateşe boyun büken mum,
Sabır beklediğin şafağa mahkum.
Avlunda bekliyor zehirli zakkum,
Ağlıyor on adım voltalık koğuş,
Anlat,diyor derdini,rabbinle konuş.