Anasını satar insan sevginin
Eğer içi kof, yüzü boyalı ise yüreğin
İşin sonuna gelirsin bir anda,
Gururu kırılmış bağrına,
-karalar bağlamak dilersin.
Bela olursun bir sevgiliye,
Boş bakıyorsa gözleri
Yüzündeki yapay bebeğin
Rengine kör,
-sesine sağır kalmak istersin.
Sorun çözmekle meşguldür zaman
Yıllarsa, unutmak için bir nedendir
Geride kalandır eşref saatleri
Zor olur her gece ayyaş nöbetleri,
Keşmekeş anı defterindedir biricik sevgilin;
-canlı tutarsın.
Bakışmayı bile unuttuğun bir sevgili ile
Göz göze gelirsin günün birinde,
Gözlerini kaçırır da o,
bir daha gözlersin
Eğersin gözbebeğini,
sana döner bu kez
Yoksa sevda,
-bir oyun mu dersin?
Varlığı ateş gibi yakandır sevgili
Yokluğunu tercih edersin,
Çünkü yetmez saniyeler,
Gönlüne kazımak için çehresini
Sevda şakaya gelmez;
-bilirsin..
10.08.1999-2010
Orhan TiryakioğluKayıt Tarihi : 29.12.2007 00:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her zaman mutlu son ile bitmez bizim dünyamızdaki öyküler. Bazıları tek taraflı sevilerle başlayıp, karşılıklı doyurgan birlikteliklere ulaşabilir. Diğerleri ise, öylesine yüzeysel olabilir ki; yüreğinin içini doldurabilecek yüceliği bulamazsın sevgilinde. Ama, bunu bildiğinde de en kötüsü olur, işte o zaman gerçekten tümüyle yalnızsındır dünyada... Yüreğini karşılayan hiçbirşeyin olmadığı bir dünya ise, yapaylığını ve geçiciliğini yine serer önüne. O zaman daha ne kadar yüce sevebileceğini, yüreğin gerçekte ne olduğunu sorgulamaya başlarsın birdenbire... Bolarsın dilerim sorgulamalarınız... Saygılarımla..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!