Kodları Kaybolan Topraklarda Şiiri - Yor ...

gecelere sürgündür yürek yalnızlar coğrafyasında ilticadır doğan güne soluksuz tutunmaya..hocam felsefik açılımlı düşündüren ve aynı zamanda verdiği duygu yoğunluğuyla okuyucuyu sudan çıkmış balığa çeviren kusursuz bir çalışma daha okudum ulvi kaleminizden..sonsuz saygıalrımla...

Bir kod üzerinde bir kodun kayboluşu.

kendisinden tanılı.

Kendisinden duyuşlu.

kendisinin zamana kendisi olması. (akrep yelkovan oluşla)

Bazen çok sık ve yeğin oluşla duygular işin ve eleştirinin önünde (yelkovanca) bçok kez de duygu işin ve kritize etmeninin gerisinde akrep hareketince.

Şiiri şiir tutan imlerinizin ne işe yaradığıdır. Somut imin somut hale tercüman olan anlama yansıması değilse imge oluşla değil.

İmge açılımı oldukça farklılıkalrını ortaya koyacak bir mütaala.

Mutlulukla...

Artık geceler hep sürgün
Gün hep ilticadır...

Şiir özellikle de sonsuz bir saygı ister. Kendisine yaklaşılmasını, kendisinin dinlenilmesini ister yalnızca, şiir okuyan önyargılarından vazgeçer, onun üzerinde egemenlik kurmak ya da onu sahiplenmek istemez; aksine kendini ona teslim eder ve onun sesini duymak için sessizleşir. Şiir öznenin gerçek bir alıcı olmasını arzular ve onunla aynı dili konuşmasını ister. Aklın gücünü istemez. Tüketilmek istenen bir nesne olmayı, günlük hayatın şeyleri arasında basit bir şey olmayı reddeder.

Şiir var olmak ister. Ve yalnızca bütün ruhu, yüreği, duyarlığı ve zekasıyla onu dinlemeyi kabul eden kişi için var olur. Açığa çıkan bu dikkatli kulak kesilişin, duygu olduğunu hatırlatır bize. Şiir kendi yaşanmışlığımıza başvurmamızı ister. Ancak kendi var oluşumuzun derinliğine indiğimiz taktirde şiiri anlayabiliriz. Bu anlama eyleminin kendisi de yaşanmış hale gelir, çünkü kişi yapıtın varlığını kendinde yaşar.

Dil, şairin yapıtını işlemek üzere kullandığı malzemedir.. Tükenmeyen alabildiğince zengin bir malzemedir, hiç durmadan yenilenen bir gösterge oyunudur. Bu malzemenin çıkış noktası bedendir ve malzeme bu bedenden geçerek düşüncesini açığa vurur. Dilin atomu ise sestir. Ses şiirin ortaya çıktığı dil denilen bu malzemeyi daha iyi anlamamızı sağlar. Şiirin anlamını yakalamaya çalışmak için önce sözcüğü olduğu şekliyle ele alır daha sonra da şiirsel imgeye, dilbilgisine, şiirsel dil kullanımlarına, ahenge, biçim ve içerik arasındaki ilişkiye yaklaşırız.

Ne diyeceğimi bilemiyorum. Şair tüm saklı sözcükleri kayboldukları kuytulardan çıkarıp öyle bir ustalıkla dizmiş ki, öyle bir yol öyle bir köprü yapmış ki bu yol geçerken insanı her adımda en güzel en anlamlı sevgiye VATAN SEVGİSİNE götürüyor. Kaybolan yılların karamış geleceğin arasında bu çorak toprağa düşen gözyaşlarımızdan belki bir çiçek açar. Kim bilir? Selam ve saygılarımı bırakıyorum sayfanıza Necdet Hocam, 'işte şiir bu' diyerek...

Ülkem kalbimin sınırları kadar geniş,sevgimin derinliği kadar eski,umutlarım kadar canlı ve sonsuz,güzel ülkem...İnsan pençelerini her yanına geçirmiş bir canavarın kucağında direnen bu güzel yurdu gördükçe artar sevgimiz,direncimiz,bağlılığımız...
Ağlamak düşmez bize,bizim gibilere...Direnmek ve bu dirençle eriyip maya olmak düşer birliğimizin temeline...Tebrikler şair,saygımla...

Memlekettir, vatandır, ülkedir, yurttur özlemini duyup sevdalandığımız yer. Kulağımızda fısıldayan bir ses 'işte budur sevdanın en kutsalı' der. Zamansızlığı kurgularsınız zamanın paslı çengellerine takılıdır bir türlü geçmek bilmeyen anlar; bir sevgi vardır ruhumuzda, bu sevgiyi yansıtır gözlerimizde aynalar. Rhumuz susmuştur, benliğimiz susmuştur, susar ağzımız dilimiz, ağlamak mı düşer bize? Sanki bir bu ülkenin insanları değiliz... Kutluyorum. Tam puan + Ant sevgilerimle...

herşeyin farkında olup, yapacak bir şeyin olamamsı, çaresizlik, elin kolun bağlı olması o kadar güzel işlenmiş ki dizelerde, umutsuzluktan umut doğuyor insanın içine şiiri okuyunca, aslında yanlız olmadığının farkına varıyor,

beğeni ile okudum. saygılarımla üstadım.

Kaybolmayacak üstüne düşen kara bulutlar direncin şafağı ile aydınlanacak , umudumuz ekili yüreklerimizde yeşerecek yarınlarda , değerli şairime saygılarla...........asena

Memleketi koşulsuz sevmek ve yoluna can verebilmek, korkusuzca; insanın atalarında gelen adanmışlık ve sonsuz sevgi mayasındandır. O maya siz farkında olmadan başkalarını da mayalar. Kimin mayalandığını kendi çocuğunuzun dışında fark edemezsiniz bile. Yolda kafanızı sallayarak selam verdiğiniz kişi bile mayadan nasibini alır. Çünkü kararlı ve ilkelinizdir…
Şiiri yeniden okuyacağım. Ancak ilk okumamda şiirin düşündüklerini yazdım. Kutluyorum Sayın Arslan. Saygıyla…

Öyle güzel öyle güzeldi ki....

Saygılar kaleme