Kodeste Şiiri - İsmail Aslan

Ben ondan çok önce girdim içeri,
Adam öldürmüştüm hemde üç tane,
Tam 18 yıl oldu üçünüde biçeli,
Kan dolmuştu gittikleri hastane.

O ise yeni sayılır bana göre,
11 sene yattı ama boşuna,
Girme sebebi suçu değil töre,
Düşünmekten maraz girdi döşüne.

Ağası kavgada iki hasmını vurmuş,
Sonrada suçu bu masuma yıkmış,
Önceleri direnmiş buna karşı durmuş,
Sonra yorulmuş tükenmiş bıkmış.

Merak etme demişler sana biz bakarız,
Üç beş yıl yatar sonra çıkarsın,
Çıkınca da koluna bi avrat takarız,
Öyle ki o işten bile bıkarsın.

Gençmiş o zaman söylenene inanmış,
Zaten mecburmuş yoksa öldürecekler,
Bunlarda yokki hiç dinmiş imanmış,
Anasına bacısına döl sürecekler.

Ben yaptım hakim bey pişmanım demiş,
Hata ettim cezam neyse çekeyim,
Böylece tam 22 yıl yemiş,
Hay ben böyle adaleti sikeyim.

Eskiden az konuşur durmadan ağlardı,
Sonradan anladı ki hiç faydası yok,
O zamanlar herşeyi kadere bağlardı,
Şimdi ise kendinde buluyor suçu en çok.

Bi kere küçük bir çocuğa tokat atmış,
Ondan gelmiş bu belalar başına,
Bi kere de sinirlenmiş babasına çatmış,
Bu yüzden ak düşmüş bıyığına kaşına.

Çok yaşlandı çok yıprandı içerde,
Benden 9yaş küçük benden 9kere yaşlı,
Bizim günler nasıl olsa geçerde,
O'nun geleceği hep dikenli hep taşlı.