Kod Adı Sevgi Şiiri - Ayhan Aktaş

Şimdi bir çok kişi,
Ezberliyor adını sayfa sayfa.
Binlerce kişi,
Umut etmeyi öğreniyor
Birde beklemeyi..

Kimi içten içe yanıyor adınla,
Kimiside özgürce haykırıyor adını
Denizlere dağlara.

Bir gün;
Seni taa yüreğimede hissettim.
Adın sevgiymiş
Verdiklerin umut
Aldıkların beklemekmiş.

Gelmeyeceğini bile bile vefasız olanın
Buğulu camlara
Burnunu yaslayıp
Beklemekmiş gideni,,, pencerende

Sonra uykunun çöktüğü o an
Işığı söndürüp
Umudunu bırakmış yarına.

Ben seni;
Bir şubatta tanıdım.
Gelişinle kar öylesine yağmıştıki o gece
Örtmüştü sanki o esmer, sensiz günleri
Ve;
Düşmana inat; kapamıştı tüm yolları.

O gece;
Sabaha kadar aşkı içtim doyasıya.
Ama;
Dizlerine yaslarken başımı
İlkbaharın geleceğini
Hiç düşünmedim..

Tüm yolların açılacağını
Senin;
O yolların sonunda
Kaybolacağını hiç düşünmedim.

Sen bir kuş gibi,
Uçuverdin kollarımdan
Sonkez gözlerime baktığında
Anladım;
Bir daha dönmeyeceğini.

Şimdi ben her şubat'ta ,
Seni yaşıyorum
Ama ama artık
Geldiğin o gecedeki gibi,
Kar dolu dizgin yağmuyor kapıma,
Ve yağmur ..
O yılki gibi İSTANBUL'la

seni getiren şubatlar için...