antraktta ağlayan yaşlı bir opera
siniyor levhasız kalmış asfaltın çatlayan göz kapaklarına.
savrularak hidrojenin katılaşmış menisine,
tizine aldanılmış sesin efsunlu gizine düşüyor yaprak
gayri meşru yaşadığı çınardan ayrılarak.
yaz dölüdür kışın oysa; akışkan ve berrak
yaz tüm çıplaklığıdır kışın, akışın hızına aldırmaksızın
ABİ NERDE SENİN ŞİİRLERİN ALLAH AŞKINA HERGÜN OKUYORDUM...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta