Kocatepe Destanı Şiiri - Turgut Can Demiral

921 vakti,
yer gök sis duman
insanlar mazlum,
mazlumlar insan...
ve esaret dizboyudur
destanlar yas tüter kara kara
gözleri kanlı kocatepe
bir kasırga gözler hilal başlı kızgın.

afyon kocatepe sırtlarında
karanlık,
karanlık bir zamandı
tepenin arşında
mavi bir güneş beliriyordu
sesler,
sesler duyuluyor
dinle,
bir nabzın ayak sesleri
yürüyor,
yürüyor başı dik yüreği dik
dağ,taş,yer gök,çimen
su ve ateş ve şafak
ve kara sis ve duman
onu izliyordu...

çakmak bakışlı,
alev alev yanıyordu heybeti
kocatepe sırtlarında yürüyor
yürüyor,yürüyordu...
heybeti kartallar gibi
gökleri deliyordu
and içmiş bir çift yürek
ve kızıl bir kalpak yürüyordu
gazi paşa,
mustafa kemal paşa!
bir hürriyet ateşi,
masmavi bir güneşti sanki
kocatepe sırtları'ndaki..
kurtuluşu gözlüyordu
o masmavi güneş
o ışık,
o şimşek,
ve kasırga ve heybet
çizmesi dağları eziyordu o vakit
kocatepe onu bağrına basıyordu
yaralı kocatepe,
gözü kanlı kocatepe
elini açmış hakk'a dua ediyordu
-la ilahe illallah-
kocatepe allah'ın adıyla diyordu
seccadesi kanlı afyon siması
ecdadı afyon anası afyon
babası afyon kardaşı yoldaşı...
mustafa kemal'i sırtlıyordu o vakit
ve bir görkem ki tarifi imkansız
o duruş,o heybet
o büyük arslan şimşek çakıyordu
yüksek sırtlardan,
mustafa kemal!
ey gazi kemal paşa!
cepheden dua sesleri ya bismillah!
hürriyet arslanı kükrüyor
insanlar,
insanlar için
kocatepe semalarında kükrüyor!
vatan,
kan revan gözler akmaya
allah rızasına,
cehennem olmaya düşmana
al kanlar üstünde dalgalanır
istiklal bayrağı
bu şanla ve onurla...

ey kocatepe! ey mustafa kemal!
kızıl çehrende,
insanlar dalgalanıyor,
dalgalanıyor istiklal!
mazlumlar kılıç kuşanmış ardında
o şanlı heybet ki
güneşler saçar hürriyet yoluna...