Bir öğle vakti uğradım Kocatepe camisine
Avlusunda güvercinler darı peşinde
Sanki zamandan ve mekandan azade
Güneş süzülüyordu yüksek minarelerinde
Abdestimi alıp girdim içeri
Bir anda huzur kapladı içimi
Güneş dolarken pencerelerinden
Allahuekber deyip namaza durdum ben
Açtım avuçlarımı başladım duaya
Açılıverdi kat kat gönlümün kapıları o anda
Doldu taştı kalbim
Tarif edilemez bir duyguyla
Çıkarken Kocatepe camisinden
Ağlamaklı oldum ben
Ölüm geldi aklıma
Az ötedeki musallayı görürken
Vakit ilerlemekteydi
İkindiye doğru bir yaz yağmuru indi
Evimin yolunu tutarken ben
Huşu duyan kalbim hala Kocatepedeydi...
Kayıt Tarihi : 28.1.2023 19:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!