Koçaş Dağı Şiiri - İbrahim Düğer

Beyaz kalpak gibi karlıdır başın,
Şahin yuva yapar yüksektir taşın,
At kayası geçit vermezdi kışın,
Deli boran gibi es Koçaş Dağı.

Bozlak ustasından feyiz alıyor,
Yanık sesi yürekleri deliyor,
Bir göç kalktı sana doğru geliyor,
Salma yollarını kes Koçaş Dağı.

Nice yolcuları yere indirdin,
Geleni durdurup geri dönderdin,
Gülsen’i de gurbet ele gönderdin,
Başın boz dumanlı sis Koçaş Dağı.

Niye yol verdin sen Türkmen kızına,
Hasret kaldı baharına yazına,
Soğuk sularına yeşil özüne,
Suçun var senin sus Koçaş Dağı.

Serindir havası köyleri yayla,
Sılaya dönerse kendine söyle,
Neşet Ertaş gibi gelirse öyle,
Gönderme bağrına bas Koçaş Dağı.

İbrahim der yadellerde kalıyor,
Onun için sazlar dertli çalıyor,
Dostların geldiye haber salıyor,
Gelmezse ebedi küs Koçaş Dağı.

20 OCAK 2013