Kocarım Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Benim her baharım, siyaha çalar,
Boz bulanık aka, aka kocarım.
Yürüdüğüm yollar, yürek parçalar,
Çalılara taka, taka kocarım.

Ben bilmem derdimi, ele dökmeği,
Alıştım say artık, çile çekmeği,
Aslanın ağzından, bayat ekmeği,
Nasibimi büke, büke kocarım.

Sevdaya uğradım, özü kaftaymış,
Durdum geri baktım, ömür noktaymış,
Çoklukta aradım, hasret yoktaymış,
Diz üstüne çöke, çöke kocarım,

Kimseye bir kötü, sözümde olmaz,
Selam isteyecek, yüzümde olmaz,
Yokuşlar yürürüm, düzümde olmaz,
Kayalarda seke, seke kocarım.

Ses veren olmadı, yanık çağrıma,
Nedamet köz oldu, indi bağrıma,
Her günde bin kere, aşkın uğruna,
Tatlı canım sıka, sıka kocarım.

İyi günde sessiz, kalan dostlarım,
Kem olana, duyulmasın, seslerim,
Hasreti koynumda, beler beslerim,
Uzaklara baka, baka kocarım.

Geçmedi bir günüm, eyvah demeden,
Çıkamadım dünya, denen kümeden,
Rıhtımıma demir, atan gemiden
Gam yükünü yıka, yıka kocarım.

Uyanıp ateşi, yakana kadar,
Kir olur gömleğim, yakama kadar,
Akşamdan, sabaha, çıkana kadar,
Gözyaşını döke, döke kocarım,

Kahıroğlan günü, güne eklerim,
Çatısız evlerde, ecel beklerim,
Asıldıkça çıkar, ince köklerim,
Gül bağını söke, söke kocarım.