Bir çınar ağacıydı...
Gölgesinde soluklanırdı mısralar.
Dallarında kocaman cümleler cıvıldaşırdı.
Minicik sözcüklerin notalarıyla...
Bir türküydü yüreği...
Mızrabıyla vurup dizelerin bamteline,
Yüreklere dokundururdu tınılarını.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
