Kocaman Yürekler Şiiri - Tuğşah Bilge

Sonunda bitti galiba ilişkimiz.
Aşktan geriye soğuk sisler kaldı.
Anlatma, yaşadıklarımızı benden sonrasına.
Amaç güzel anmak olsun ardımızda bıraktıklarımızı.

Kocaman yüreklerdik ikimiz beraberken.
Tuzaklara kapıldık, köpeklere yem olarak atıldık.
Bilemedim, saklanmış nefretin kadere oyununu.
Sen sevmemiştin unutulmayı ve acı sonunu.

Karar veremedim, helak oldum.
Adalet kalbime hançerini sapladı.
Ortalık yerde ruhumu sattım şeytana.
Sana ne ki şimdi benim yerime sen ağlıyorsun.

Can çekişen bir deli. Kulaklarında şarkısının sesi.
Ben sözümü tuttum. Şahit oldum mutluluğu satın alışını.
Gördüm dostumun sahiplenişini ateşten gözlerini.
Bitmez derdim bu hal. Beni yer bitirir, bildim.

Kalbime gömdüm ızdırabın acısını.
Kendini vazgeçilmez mi sanıyorsun.
Dertsiz, tasasız, bihaber yaşıyorsun.
Her şeyin bir fiyatı vardır bunu da biliyorsun.

Palavralara inat bildiğin yoldan git.
İçindeki sesi dinle. Tekrar tekrar telkin et.
Burundan çek zehri taa derinlerine.
Beni merak etme, üzülmem gittiğine.

Seviyorum seni yar de ondan sonra.
Boşver eksikliklerimizi şimdi.
Sözlerime kulak ver,
Her şeye rağmen sevgilim ben seni çok sevdim.

Lüks mekanlarda gözüm yoktu.
Sadece saf bir ben vardı içimde.
Sinirlenirdim bazen kendimce.
Kılıcım keskin değildi, sadece görüntüsü vardı.

Bulanık kafayla her şey çok güzel.
Gözlerim seni arar ayrıldığından sonra.
Unutma seni seven bekleyen biri var.
Her ne kadar şimdi milat olmuş olsak ta…

Dert kahır ortalıkta, ardım sıra beni kovalamakta.
Musallat oldular sensiz her dakika.
Kendime bağladım hepsini.
Artık isteseler de kopamıyorlar peşimden.

Sayemde başka kimseyi rahatsız etmeyecekler.
Benimle beraber sonsuzluğa doğru gidecekler.
İntihar bombacısı misali kendime bağladım onları.
Beraberimde cehenneme sürüklüyorum peşimden hepsini.

Kocaman yüreklerdik ikimiz beraberken.
Hatırlar mısın? Çocukken kartopu oynamayı severdik.
Büyüdükçe ellerimi üşütür oldu anladım nedenini.
Ne saklambaç ne de yerden yüksek, yerle yeksanım işte bu gerçek.

Dervişten fikir aldım ama işime yaramadı.
Rüzgardan sürüklendi elimdeki iki gıdım aşk tozum.
Ellerim bomboş şimdi benim biricik kıvırcık kuzum.
Artık önemli değil havanın soğukluğuna aldırış etmiyorum.

Dünya üstüme üstüme gelirken, kapalı gözlerimle izlediğim boğaz,
Geçmişin keskin kokusunu taşıyor burnuma.
Aç sefil durumdayım ama İstanbul kanatlarımın altında.
En nihayetinde yalnızım yine ebedi istiratgahımda.