Kocaman Masmavi Gözleri Vardı

Kocaman masmavi gözleri vardı
Üstünde upuzun kirpikleri
Minik bir el
Ve umuda koşan ayakları

Belkide yıllar önce aymaz bir bakanın
Lafına kanan bir babanın çocuğuydu
Zaten kanser olmuş bir adamın
Dünyaya saldığı son tohumuydu

Suçu kime ait olursa olsun
Bu çocuk yaşamalıydı
O masmavi kocaman gözleri
Hiç sönmemeliydi

Minik ellerine sığmayan sevgisi
Onsuz oynayan arkadaşlarına
İçten sıcak gülümseyişi
Ve yüreğinde acının izi

Güneşin batışındaki sıcaklığı beklemeden
Tuttu omuzları yıkık bir babanın elinden
Çektiği acı dökülürken omuzlarından
Kocaman mavi gözleriyle kayboldu
Onu gördüğüm köşeden

Ne suçum var ne günahım
Kimsenin ekmeğine bıçak doğramadım
Gözlerim mavi yüreğim sevgi dolu olsa kime ne
Tadını alamadığım bir babam
Birde yüreğinde beni her sayıklayışında ağlayan bir anne
Diye haykırdı dönerken köşede…

Ne harita bilgisi var
Ne Çernobil nedir bilir
Bildiği üç/beş yıl hatıratında
O da gözü yaşlı bir ana
Bir de bitmiş bir baba
Gerisi yalan ona

Kocaman masmavi gözlü çocuk
Bugün 23 nisan daha 3 gün var
Gökyüzünün solmasına
Ömrünün yettiği kadar
Tutun küçük parmaklarınla dünyaya…..

Çernobil’in hain yalanlarına kaybettiğimiz çocuklarımıza …..hepinizden özür diliyoruz..yapamadıklarımız için…..