En eski yalnızlığımdır aşk benim
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Devamını Oku
Gitgide büyüyen karanlıklarla
Ne zaman sevdiysem kavruldu tenim
Bir ateşin açtığı yanıklarla
Sabahı olmazdı çok gecelerin
Kendi mızrabının devrik şişesini dağlara asmış bir adam, mor gülüşlü rüzgâr biçerken rençperler sarı ovalarda. Sesinin efsunu var buralarda, yağmurun tavlı bereketini kutsarken güneş toprakta. Aşkın ruhuyla sevişiyor bir kadın, yorgun bakışlı musallalarda.
off finale bakın...
tebrikler cannn
Şiirin dilini düz yazıya büyük ustalıkla taşıyan çalışmalar bunlar...Kutluyor,saygılar sunuyorum...
tek kelime kutlarım...
Zihnimizde yırtılan her bir takvim yaprağında yazılıdır yaşanmışlıkların ağır hüznü..Kaçışı olmaksızın tek bir sayfa atlamadan yeniden yeniden okuruz.Rüzgar nemiyle eşlik eder bazen,kırılmaz mevsimler dizelerle.her mevsim sessizce takip eder yorgun ayaklarımızı... Ama en çok sonbahara şarkı söyler deli poyrazlar...Ruhumuzun en derinlerinde uykuya dalan hüzünlerimizi uyandırır..Hazırlıksız yakalanırız gözyaşlarına.. ve bir kez daha anlarız aşk terketmeyecek bizi..
Sabaha gelen mükemmel bir paylaşımdı.. Emeğinize yüreğinize sağlık. Saygılar size..
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta