Karin tokluğuna memleketten ayrıldık
Yad ellerde de doymadı karnimiz bizim
Yıllar sonra bir hesaba oturduk
Kocaman bir sıfır karimiz bizim
Kimimiz sakatlandı kimimiz yaşlı
Ya kel olduk ya beyaz saçlı
Kim bu ise sebep hangimiz suçu
Yad ellerde tükendi ömrümüz bizim
Beton yığınıyla bas basa kaldık
Gürültü stres’ten usandık bıktık
Kuyruktan Fileden hiç kurtulamadık
Ya sabırla geçti Ömrümüz bizim
Kendi kendimizle konuşur olduk
Saygıyı sevgiyi vitrine koyduk
Doyduğum yer diyenin aklına uyduk
Simdi perişandır halimiz bizim
İçkiyi sigarayı baş tacı yaptık
Mal mülk kazanmayı kafaya taktik
Çocuklarımızı hiç hesaba katmadık
Geleceğimiz meçhul karanlık bizim
Kültürümüzü örfümüzü unuttuk
Askı sevgiyi yiğitliği kuruttuk
Namert sofrasına varıp oturduk
Midemize oturdu asimiz bizim
Çok bilmişiz güya laf dinlemedik
Başkasının fikrine saygı duymadık
Kendi kendimizi hiç sorgulamadık
Sanki Hint kumaşı aslimiz bizim
Kibri gururu çöpe atmadık
Pesimizden gelene iyi örnek olmadık
Nefsimize yenildik hiç direnmedik
Hakka yar olmadı canimiz bizim
Yıllar geçti ömür bitti bitiyor
Ne çare ki elden bir şey gelmiyor
Her birimiz bir yerde düşüp ölüyor
İnşallah buralarda kalmaz ölümüz bizim
Amsterdam 03.06.2004
Güner KaymakKayıt Tarihi : 5.7.2004 08:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!