Kocaman Bir Hiç Şiiri - Mustafa Deniz

Bulanık diye kendine
Utanıp da sordun mu hiç
Lüzumsuz hayat fendine
Akıl kafa yordun mu hiç

Nerden nerelere geldik
Irak düştük hasret kaldık
Kalmadı tanıdık bildik
Selam alıp verdin mi hiç

El ne derse desin yüze
Vasi oldum canlar size
Düş değil gerçek bir öze
Adam olup erdin mi hiç

Sılayı vatan görerek
Itır ıtır gül dererek
Bir cana destek vererek
İlaç olup sardın mı hiç

Zarafetten belli hali
Doğunun güzel mahali
Efendi saf bir ahali
Bulanığa vardın mı hiç

İlmi sakın alma tiye
Tarih başka yarar neye
Maziyi özledim diye
Elin dizen vurdun mu hiç

Yad ellerde yanlız kalıp
Engin ufuklara dalıp
Nasıl diye haber salıp
Özel ilgi kardın mı hiç

Lele uçtu köçü kaldı
Ürkeklerden ne ad kaldı
Maldan mülkten ne tad kaldı
Sahi hayal kurdun mu hiç

Üzüldüm bunu yazarak
Zehir zemberek kızarak
Adam olunmaz tozarak
Şahit olup gördün mü hiç

Kanarak sağa soluna
Taş atma hakkın kuluna
Islah olup hak yoluna
Razı olup girdin mi hiç

Akrostiş: BULANIK SEVDASI BİZDE BİTMEYEN ÖLÜMSÜZ AŞKTIR