Kocaman Bir Gurur Uğruna! ... 7.3.2010
Yalan yanlış cümleler kurduk hayatta.Her cümlenin sonunda içimizi acıtan,hüzünler biriktirdik.Ne anlatabildik içimizdekileri,nede ağlayabildik doyasıya...BEN vardım dışarıdan bir yerden öylesine güçlü görünen,ölesine yenilmez...Aslında; kimsenin bilmediği yanlızlıklarda kırık döküktüm kalabalığın ortasında,susmalıydım! ..İnadına konuştum kendimle kırdım parçaladım kalbimi,ne olduysa parçalandıktan bölündükten sonra oldu.Zaten; ben bana yakışmayanı yaptım.Bu yılışık sevgilerin yaşandığı zamanın bu dönek dünyasında ve ardıma bakmadım bile vazgeçerken değerlerimden....
Hangi isyan zincirinin halkası oldum,hangi ahirin evveli; hangi tuzakların,yanlışların ağına düştüm.Hangi boşa sölenmiş cümlelerin zamiri.BEN benle kendi içime bu kadar doluyken sıradanlıklarla basitleştim.Bölesine beni BEN eden figürlerimden...
Söyle;
Aklım ne zaman vazgeçtin..BEN kendim hariç şimdiye kadar herkesle konuştum.Ve; dönmedim birdaha kendime.Beklemedimde zaten.Neyi fark ettiğimi
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
