Ne güzeldin sen sevgilim, gördüğüm o ilk günde
Gözlerine baktığımda ömrümde tek sevdiğim renk mavi olmuştu.
Gençtik utandık ama alamadık gözlerimizden birbirimizi
Hiç bir zaman bıkmam demiştim ona bakmaktan
Sonradan farketmiştim adına gamze denen o eşsiz büyüyü
Ateşin en derin ve etkininden almış gözlerin maviyi
Ne kıyametler yaşadık, yine de birlikte ele ele geçtik
Kara ile aydınlık günlerin birbirine bağlandğı köprülerden
Ne çok ağladık değil mi sevgilim aşkımız uğruna
Ne çok ölmek istedik birbirimizin yolunda
Yirmi iki seneyi geride bıraktık olgunlaşarak azalmadan
İlk bakışta birlikte kalbimizle ettiğimiz yemini
Nikah masasında perçinledik yedi ay sonra
Şimdi hala gözlerinin mavisinde yanıyorum sevgilim
Hala sensiz geçen bir anlık zamanda özlüyorum
Bu sevgiyi Allah'ıma, onun merhametine emanet ediyorum
Bizi ve aşkımızı sonsuza kadar korumasını diliyorum
Kayıt Tarihi : 11.7.2011 09:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sabır, aşkın can suyudur hep ayakta tutar.
![Beyhude Dede](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/07/11/kocama.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!