Sarıp sarmaladı yine,
hüzünle yoğrulmuş bir perde akşamımı! ! .
Yüksek rakımlı bir yalnızlık yaşıyorum.
üşüten bir şey bu, tekrar tekrar kanatan...
dalıyorum gözlerinin buğusuna
sonra düşüyorum.
aramaya çalıştıkça kendim kayboluyorum.
nereye varacağını bilmediğim karanlık sabahlara uyanıyorum.
hangisi düş, hangisi gerçek.
karışıyor,
bulanıyor da
bir tek kendimi göremiyorum.
her şey olabiliyorum da
bir tek kendim değilim.
benliğimden gittikçe uzaklaşıyorum.
Değişen bir şeyler var usul usul....
Devriliyor devrimin tüm duvarları, altında kalıyorum.
Kaosdan hayaller kuruyorum artık uçsuz bucaksız...
Ama hep karanlık, hep karanlık...
zamanlar uzuyor, ağırlaşıyor da üstelik.
yapış yapış bir burukluk
saçlarımdan süzülüyor.
Ah!
Biraz daha ' sen ' olmalıydı hayatımda
Biraz daha geç son olmalıydı.
Kayıt Tarihi : 8.12.2012 22:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
son liman,yolcusu olduğu aşikar.
acını paylaşır size ve çocuklarınıza baş sağlığı dilerim..
TÜM YORUMLAR (1)