Kocam 'a açık mektup
sanıyor musun uyku tutuyor beni geceleri...
sen sevdiğinle koyun koyuna.
bense çaresiz;
duvarlarla konuşuyorum.
düş, düş üstüne
sabahı dar edip,
yollara koşuyorum.
karanlığa büründü en sevdiğin köşelerim...
kıskançlık nasıl da kemiriyor beynimi,
ve yüreğime kah korlar, kah karlar yağıyor...
İnsan bazen ne kadar da çaresiz kalıyor.Her şeyi, her ayrıntıyı bilmek istemek! Ama hiçbirşeyi ögrenememek...'Seni kıskanıyorum'demiştin.'Birlikte olduğun insanları kıskanıyorum..'' Şimdi anlıyorum. Evet ben de seni şimdi çok kıskanıyorum. Bensiz geçen her anını.Baktığın ve dokunduğun her şeyi..Ve en canalıcı yerimden vuruyor. ÇARESİZLİK..Bir yılan gibi dolanıyor boynuma.Çörekleniyor yüreğime.Gene kelimelere dökülüyor..
Kıskançlık
Ölümdü, soğuktu, çaresizlikti.
sinsi bir yılandı
bakışlarında saklıydı, kurnazlığı.
aniden çarptı bir gece yarısı
vurdu ve kaçtı
söylenemeyen yüzlerce sözcük
dizili bırakarak boğazımızda ardından.
hayatlarımıza,
kim bulaştı ise bu kavgaya
herbirimize ayrı ayrı
vurdu ve kaçtı..
Kayıt Tarihi : 8.12.2012 23:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yani yüreğinden öldüren bir şiir
sayfanızdaki en mükemmel şiir bu,
ama bu şiirdede giz var.yazmak şstemediğiniz bişey neyse onu hissediyor insan.
sanki bir koltukta iki karpuz,yada
iki sevgili gibi.
muhteşem olmuş
10+10+10
TÜM YORUMLAR (6)