Ayşe Akdoğan - Kocaçınar Şiiri - Antoloj ...

Muzip muzip, bakardı yanına gittiğimizde yaşlı koca çınar ağacı.Hafif muzip,birazda gülümsemeyle karışık.
Elma elma yanakları vardı kıpkırmızı. Gözlerinin içine bir türlü bakmayı beceremezdim. Gözlerinin ışığının sönmesinden korktuğum içindi belki de bu.
Yanına gittiğimizde çaktırmadan beklerdi kapıda. Beklemiyor edası yarataraktan. Gözleri ışıl ışıldı. Hep sevincini saklamak ister gibi hafif bir tebessümle yüzüme bakar, ellerini uzatırdı öpmem için. Elleri çizgi çizgiydi. Ellerini öperken yaşamın çizgilerini avuçlarımda hissederdim. İçim bir garip olurdu.
Ne kadar gizlese de duygularını. Sevinci, sevgisi gözlerinin ta gözbebeklerinde ışıl ışıl parlardı. Sevinç fışkırırdı gözlerinde, sesinde hafif bir titreme ‘’hoş geldin kızım’’ deyişi kulaklarımda.
Yaşlı koca çınar, sanki hep öyle kapıda bekleyecek, hayat hep böyle devam edecekti.Hiç bir gün bu koca çınarın devrileceğini düşünmemiştim.
Yaşlı koca çınarlar hep dimdik ayakta olur hep yanı başımızda olacak diye düşünürdüm.
Onun gölgesinde az oturmamıştık. Ne çocukluğum geçti onunla. Yazın sıcak havasında bizi gölgesiyle serinleten, kocaman sevgisini esirgemeyen koca çınar.Bir gün hastalandı.Yatağa düştü.