Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Dursun bey vefalı dostlugunuza ailem ve kendi adıma çok teşekkür ediyorum , mesajlarla yasımızı paylaşan tüm vefalı dostlara teşekkür ediyorum dostlar sağolsun ALLAH razı olsun
HZ. ALLAH C.C. RAHMET DİLERİZ...
İnna Lillahi Ve İnna İleyhi Raciun..
KEMAL AMCAMIZI MAALESEF TANIMA OLANAĞI BULAMADIM...FAKAT NE DERLER,HER ÖLÜM FAZLADIR...ŞULE ARKADAŞIMIZA VE TÜM SEVENLERİNE BAŞSAĞLIĞI MERHUMA ALLAH'TAN RAHMET DİLİYORUM...TOPRAĞI BOL OLSUN...NURLAR,IŞIKLAR İÇİNDE YATSIN...VE DEĞERLİ ARKADAŞIM DURSUN ELMAS BEYEFENDİYE BU HARİKA VE DOST ÇALIŞMASI VE TÜM VEFA DUYGULARI ADINA KOCAMAN BİR TEŞEKKÜR ETMEK İSTİYORUM...MAALESEF BU HARİKA ÇALIŞMANIZI,GRUPTA YENİ OLDUĞUM İÇİN BULMAKTA ZORLANDIM...KISMET BUGÜNE İMİŞ...YÜREĞİNE SAĞLIK SEVGİLİ DOST...MERHUMA TEKRAR TANRI'DAN RAHMET,VE TÜM SEVENLERİNE DE SABIR DİLERİM...ALLAH'A EMANET OLUN...SELAMLAR SEVGİLER SAYGILAR.....
cahit sıtkı:
__yaş otuz beş,
yolun yarısı demiş.
anlayamıyorum:
ya yol çok kısa,
ya da, yaşam treni hızlı.
işte bakın şurada !
altmış-yetmiş metre ileride,
son durak.
ve...bu durak ta
;istesek te,
istemesek de,
bu tren duracak.
adres hep aynı,
ve... inenler dönmeyecek...
naçizane şiirimden mısralarla katılmak istedim....
merhuma Allah'tan rahmet geride kalanlarına sabır ve başsağlığı diliyorum.
saygılarımla.
Şule Hanıma yazdığım bir yazıyı buraya alıyorum.
Size okuduğum bir yazıyı yazmadan geçemeyeceğim..' Onurlu doğdu,onurlu yaşadı,onurlu öldü.Görevini doldurdu, gönülleri doldurdu, yaşanı doldurdu.Hakk'a can borcunu ödedi.Mekanı Cennettir İnşallah.Ruhuna hatimler indirilsin.iyi bir evlat bırakanlar, boynu bükük, gözü açık gitmez.' Dursun Elmas'ın yazılarını okuyorum.
Recep Uslu
Allah rahmet eylesin. Tanımadığım halde çok çok üzüldüm. Bu sevgi herkese nasip olmaz.. Nur içinde yatsın merhuma tekrar tekrar rahmet, sevenlerine ailesine sabır dilerim. Gül Doğan
Değerli dost ve güzel yürekli insan Şule Hanım'ın çok kıymetli babası Kemal Hoca meslekdaşıma Allah'dan rahmet dilerken, dualarım onunla birlikte olacaktır. Öğretmenler bir yerlerde, yıllar geçse de kalplerde yaşar . Bu nedenle değerli hocamız, bizlerin, nice öğrencilerinin ve dostlarının yüreğinde sonsuza kadar yaşayacaktır, yaşamalı da... Böylesi değerli bir dostun vefaatını sayfasına taşıyan Dursun Bey'e de teşekkür eder, Kemal Hoca'mızın yakınlarına ve sevenlarine başsağlığı dilerim. Sevgilerimle esen kalın! (10on+ant)
Sevgili Gönüldaşım Can dost Dursun bey.....
Ulu Çınar Kemal Hoca(manevi Babamız) o kadar güzel bir sayfa hazırlamıştın ki daha öncede ziyaretini yapmış kendisine şükranlarımızı sunmuş ve bu memleket için yetişdirdiği değerler için manen ellerinden öpmüştük.
****
Bu kez sevgili kemal hocanın(manevi babamız)ın ebediyete intikaliyle liste başına almanız o kadar güzel olduki kendisini ebediyete uğurlarken Allahdan rahmet diliyor mekanının cennet olması için bundan sonrada dualarımızı hiç bir zaman kendisinden eksik etmeyeceğiz inşallah...o ölmedi çünkü onun yetişdirdiği değerler siz öğretmenler ondan aldığınız ışık ve feyz ile bu ülkeye çok öğrenciler yetişdirmeye devam edeceksiniz...ve sizin yetişdirdiğiniz öğrencilerde aynen bunu devam ettirecektir...bu vesileyle o ölümsüzleşecek ışığı ebedi etrafı aydınlatacak...o bir çeşme ve o çeşmenin suyu ebediyete kadar akacak...Allah ondan razı olsun...
*****
kendisini bu ayet ve dualarla uğurluyoruz ebediyete.
HER İNSAN ÖLÜMÜ TADICIDIR ***************************************
Her nefis ölümü tadıcıdır. Biz sizi, şerle de, hayırla da deneyerek imtihan ediyoruz ve siz bize döndürüleceksiniz. (Enbiya Suresi,35)
Sonra bunun ardından siz gerçekten ölecek olanlarsınız. (Mü’minun Suresi, 15)
Gerçek şu ki, sen de öleceksin, onlar da öleceklerdir. (Zümer Suresi, 30)
Allah sizi yarattı, sonra sizi öldürüyor, sizden kimi de, bildikten sonra bir şey bilmesin diye, ömrün en aşağı ucuna (yaşlılığa) geri çevrilir. Şüphesiz, Allah bilendir, her şeye güç yetirendir. (Nahl Suresi, 70)
Senden önce hiç bir beşere ölümsüzlüğü vermedik; şimdi sen ölürsen onlar ölümsüz mü kalacaklarş
(Enbiya Suresi,34
TEŞEKKÜRLER YÜREKLİ DAVRANIŞINIZ İÇİN.ABLACIĞIMIN BAŞI SAĞOLSUN.KEMAL HOCA NIN MEKANI CENNET OLSUN
İznikte bir çınar devildi.. kurutamadılar budayamadılar dallarını.. o gönüllerde yeşerdi ebediyete kadar solmamacasına...ahte vefaçok güzel bir meziyet bunuda en güzel şekilde göstermişsiniz şiirinizle... selam ve saygılarımla Dursun bey. Kemal babam ebedi aleminde sizinle gurur duyuyor...
Bu şiir ile ilgili 41 tane yorum bulunmakta