Koca Yörük Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Bir var gibiydin
Bir yok.
Zayıf, halsiz, suskun,
Upuzun uzanmıştın yatağa
Yılları anlatıyordu gözlerin
Hep yorgun.

Bir akşamdı
Öylece bakakaldık yüzüne.
Uzaklardan geldim,
Baba baba !..
Çeneni bağlıyorlardı ellerinde bir mendil
Yoktu nefesin.

Doyasıya elini öpemedik,
Doyasıya yüzünü göremedik.
Bir dağdaydın bir ovada
Bir harman yerindeydin bir bağda.

Bir ahırdaydın, atları tımar ediyordun,
Bir samanlıkta, saman aktarıyordun. .
Bir bakıyorduk ağılda oğlakların enini yapıyordun
Bir bakıyorduk koştur koştur bir hayat,
Kan ter içinde
Kayraklı’ya koşuyordun.

Bir insan bu kadar güzel mi kokar insana
Bana kokardın.
Hep sarılmak geçerdi içimden
Sanki muhtar çakmağında benzin
Sigaranda duman
Elbisene sinmiş terindim.

Koca yörük
Koca yürekli insan.
Doyasıya baba diyemedik

Sen, sen…

Ahhh babam!

Sen gittin.

Hazırlıksız, şaşkın, tedirgin
Biz arkandan bakakaldık.