Koca Seyit (Çanakkale Savaşları Şiiri)

Balkan Savaşlarında yenilince ordumuz,
Talihin kara dumanıyla örtüldü yurdumuz.
Toplandı bir araya küme küme düşmanlar,
Koca Osmanlı’yı masada paylaştılar.
Köyünde yaylasında oturan yaşlı analar,
Yurt elden gidiyor diye dövünüp ağlaştılar.
Yeniden cihan devleti olmak ne güzel düştü,
Kahraman milletimin yüreğine savaş ateşi düştü.
Çanakkale’de yedi düvelle dövüşürken ordu,
Koca Seyit otağını Mecidiye’de kurdu.
Koşup geldi ana yavrusu kınalı kuzular,
Şanla şerefle yazıldı alınlarına yazılar.
Askerlik senin şanındır, ey Türk oğlu Türk!
Sendeki iman, sendeki yürek ezelden büyük…
Düşman gemileri sıra sıra girerken boğaza,
Çarptı birkaçı Nusrat’ın döşediği mayına.
Boş durmuyor düşman atıyor gülle üstüne gülle,
Uğurlanıyor Mehmetler; tekbirle, kandan gülle…
Kaldı ayakta Koca Seyit’le Niğdeli arkadaşı,
İlerliyor bata çıka düşmanın tayfası.
Gitmez bu savaş böyle körü körüne,
Can alıcı darbeyi vurmalı Ocean'ın böğrüne.
Parçalandı topun vinci, yatıyor yerde bir mermi,
Takıldı kaldı mermide Seyit’in gözleri.
Az değildi; iki yüz yetmiş altı kiloydu bu.
Şöyle bir tarttı; birleşti bütün gücüyle ruhu.
“Ya Allah! Ya Bismillah! ” Seyit’in dilinde,
Mermi yumuşadı pamuk oldu Seyit’in elinde.
Sonra Anka kuşu oldu uçtu göğü yara yara,
Olanca gücüyle çarptı çelikten duvara.
İngiliz zırhlısı batıyor, almış kalbinden yara,
Düşmana artık ne deniz yol olur ne kara.
Batarya komutanı öptü onu alnından,
Onbaşılık verdi karınca kararıncadan.
Gazi Kemal Paşa duydu Seyit’in ününü,
İşte böyle olur dedi Türk’ün savaşla düğünü! ..
Selam sana Samsun! Selam sana Ankara!
Selam Dumlupınar’a! Selam Havran’a!
Selam çam kokulu yayla topraklarına!
Selam sana Koca Seyit; selam Mehmet’im!
Kadir kıymet biliriz elbet biz de,
Koca koca Seyitler yatar şanlı tarihimizde.
Şehitlik, Koca Seyit için en güzel düştü,
Balkan’da, Çanakkale’de, Dumlupınar’da,
Gazi Seyit,Türkiye'min gönlüne düştü…

Ahmet TOK