bulutların arasında güneşi gördüm
ışık saçıyordu
imrendim şehrin denizine
anlatıyordu sanki yalnızlığımı.
mırıldadım kendi kendime içimdekileri mi
koca deniz yuttu dalgalara anlatırken.
ve kayboldu birden bire güneş
saatler filimin sonunu gösteriyordu
denize gözyaşım düştüğünde.
kimsesiz sanıyordum gölgemi
ressam çiziyordu o an
içimdekileri.
bir rüya gibi
özgürlüğümün zinciriydi kazdığım beton yığınının sırları
bakışlarımın arasında toprağa düşen o göz yaşlarım
tenimi okşuyordu ve ben seni sordum kendime.
çoktan limanı terk etmişti gemiler
hemde ayak izlerimi bırakarak
seslendim ardından
ve ben yalnızdım acıtıyordu içimi şehrin dikenleri...
Hüseyin YANMAZ
21/11/2012
Kayıt Tarihi : 24.11.2012 11:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!