Koca Oğlan Şiiri - Savaş Çelik

Her vakit dibindeydi

Koca oğlan

Sedir ağacının gölgesinde

Yazdan saklanırdı

Kıştan uzaklaşırdı

Bırakmazdı kuşlar konsun

İnsanlar değsin yaprağına

Onundu hepsi, vermezdi başkasına

Koca oğlandı tam, koca oğlan...

Heybetliydi, uzun boylu,koca avuçlu

Ağzı pis bir adam

Öfkelenince ne yapacağı belli olmayan.

Zahireci Mehmet emi dikmişti bu sediri

Tarlasının ta başına

Gölgelenip, soluklanırım istemişti adamcağız

Sıcaktan hasat zamanı kavrulunca

Mehmet emi öteye göçünce

Ağaç ta kaldı bu koca oğlana

Ektiği yoktu,diktiği yoktu

Sahipsiz mala kondu teres ya

Bir gün yolu geçti bir yabancının buradan

Durdu yürüdü sedir ağacına

Selam verdi koca oğlana

Almadı selamını adamın,

Hiddetlendi, dellendi vardı adama

Adam bilemedi bir yumruk attı koca oğlana

Dudağı patladı, canı acıdı...

Gözleri küçüldü, yüreği söndü

Eridi mum oldu mum

Adam korktu uzaklaştı oradan

Bir devin şimdi yanından

Koca oğlan olmuştu

Korkak oğlan

Sedir ağacı dallarını sallıyor

Gövdesini oynatıyor

Yaprakları ile gülüyordu

Halel gelmişti cüssesine,namına

Kara çalınmıştı bir kez adına

Kalktı, yürüdü tozu kattı ardına

Döndü ve son kez baktı

Sedir ağacının boyuna,yaprağına,dalına...

SÇ.

22.05.2020